خوش رویی
احمد بن سنان قرماني دمشقي، در كتاب «الاخبار الدول وآثار الاول في التاريخ» گوشه اي از فضائل حضرت زهرا سلام الله عليها را بيان كرده و از جمله اين سخن عايشه را در باره حكمت نامگذاري آن حضرت به «زهراء» نقل كرده است:
بنت رسول الله صلي الله عليه وآله، كان صلي الله عليه وسلم يحبها، لانها كانت عابدة زاهدة ، وكانت تذكرة له من خديجة، وكانت لها اسماء لها تدعي بها: احدها البتول، والثاني زهراء، والثالث طاهرة، والرابع مطهرة، والخامس فاطمة.
قالت عائشة : كنا نخيط ونغزل وننظم الإبرة بالليل في ضوء وجه فاطمة وقالت : إذا أقبلت فاطمة كانت مشيتها مشية رسول الله صلى الله عليه وسلم
ترجمه:
وي دختر رسول خدا صلي الله عليه وآله است، رسول خدا او را دوست مي‌داشت؛ زيرا او يك انسان عابد و زاهد بود. او ياد آور مادرش خديجه بود.
حضرت زهرا نامهايي داشت كه به آن ها خوانده مي‌شد:
اول: بتول؛
دوم؛ زهرا؛
سوم؛ طاهره،؛
چهارم: مطهره؛
پنجم: فاطمه.
عايشه مي‌گويد: ما در شعاع نور صورت فاطمه، در شب تاريك خياطي ، پشم ريسي و سوزن نخ مي‌كرديم.
عايشه گفته است: هنگامي‌كه فاطمه به سوي ما مي‌آمد، راه رفتن او همانند راه رفتن رسول خدا صلي الله عليه وسلم بود.
(الاخبار الدول وآثار الاول في التاريخ، ج1، ص256)